حضرت عبدالعظیم(ع) روایات فراوانی را نقل کرده که در کتب معتبر ما آمده است. برای نمونه در این بخش به ذکر روایتی از ایشان در کتب معتبر شیعه بسنده می کنیم:[1]

1- اصول کافی
در «اصول کافی» آمده است: حضرت عبدالعظیم(ع) به چند واسطه از امام باقر علیه السلام روایت می کند که فرمود: «مَا ضَرَّ مَنْ مَاتَ مُنْتَظِراً لِأَمْرِنَا أَلَّا یمُوتَ فِی وَسَطِ فُسْطَاطِ الْمَهْدِی وَ عَسْکرِهِ؛[2] برای کسی که در انتظار امر (فرج و ظهور) ما مرده است، زیانی نیست که در میان خیمۀ حضرت مهدی علیه السلام و در میان لشکریان حضرت نمرده است.»

2- محاسن برقی
حضرت عبدالعظیم (ع) با چند واسطه از امام صادق علیه السلام روایت می کند که فرمود: تَارِک الزَّکاةِ وَ قَدْ وَجَبَتْ لَهُ کمَانِعِهَا وَ قَدْ وَجَبَتْ علَیه؛[3] تارک زکات در آن موقعی که بر او واجب شده باشد مانند مانع کننده پرداخت آن است در حالی که بر او واجب است.

3- کامل الزیارات
حضرت عبدالعظیم(ع) با چند واسطه از «سدیر صیرفی» روایت می کند که گفت: در خدمت امام باقر علیه السلام بودیم که جوانی سخن از زیارت قبر امام حسین علیه السلام به میان آورد. امام باقر علیه السلام به آن جوان فرمود: هیچ بنده ای در این راه قدم برنمی دارد، مگر اینکه خدا برای او حسنه ای می نویسد و گناهی از گناهانش محو می نماید.

4- من لایحضره الفقیه
حضرت عبدالعظیم(ع) با چند واسطه از «ابراهیم بن ابی محمود » روایت می کند که گفت: به حضرت رضا علیه السلام عرض کردم: ای پسر پیغمبر! دربارة این حدیثی که مردم از پیغمبر اکرم(ص) روایت می کنند و می گویند: آن حضرت فرموده است: خدا در هر شب جمعه به آستان دنیا فرود می آید، چه می فرمایید؟ حضرت فرمود: خدا لعنت کند آن افرادی را که (این گونه) کلمات را تغییر و تبدیل می دهند! به خدا قسم که پیغمبر خدا(ص) چنین حرفی را نزده است؛ بلکه آن حضرت فرموده: خدای توانا در ثلث آخر هر شب و اول شب جمعه ملکی را به آسمان دنیا فرو می فرستد و به او دستور می دهد تا ندا کند: آیا خواهنده ای هست تا من به او عطا کنم؟ آیا توبه کننده ای هست تا من توبة او را بپذیرم؟ آیا کسی هست که طلب آمرزش کند تا من او را بیامرزم؟ ای کسی که طالب خیری! جلو بیا. ای کسی که طالب شرّی! کوتاه کن. آن ملک همچنان ندا می کند تا موقعی که صبح طلوع کند؛ همین که صبح طلوع کرد، به محل خود - که ملکوت آسمان است - مراجعت می نماید. این موضوع را پدرم از جدم، از پدران بزرگوارش، از رسول خدا(ص) برای من نقل کرده اند.

5- الاختصاص
حضرت عبدالعظیم علیه السلام از حضرت رضا علیه السلام روایت می کند که فرمود: ای عبدالعظیم! سلام مرا به دوستانم برسان و به ایشان بگو: راهی برای شیطان در نفسهای خود قرار ندهند! آنان را به راستگویی و ادای امانت دستور بده. به آنان دستور بده تا دربارة آن اموری که مددکار ایشان نیست، جدال نکنند و برای دید و بازدید نزد یکدیگر رفت و آمد کنند؛ زیرا با این گونه کارها موجب تقرب به من می شوند. دوستان من نباید مشغول اموری شوند که یکدیگر را شکست دهند؛ زیرا من به جان خودم قسم خورده ام که هر کسی این گونه اعمال را انجام دهد و بدین وسیله یکی از دوستان مرا غضبناک کند، دعا کنم که خدا او را در دنیا دچار شدیدترین عذاب کند و در آخرت در ردیف زیانکاران به شمار آید.

به دوستان من بفهمان که خدای غفور نیکوکاران آنان را آمرزیده و از گناهکاران نیز می گذرد، مگر آن افرادی که کسی را برای خدا شریک قرار دهند یا یکی از دوستان مرا آزار رسانند، یا نسبت به دوست من نیت و نظر بدی داشته باشند؛ زیرا خدا این شخص را نخواهد آمرزید، تا آن موقعی که از این گونه کارها دست بردارد. اگر این شخص از این عمل منصرف شود، چه بهتر؛ و الا خدا روح ایمان را از قلبش خواهد گرفت و از (زیر سایة) ولایت من خارج خواهد شد و از ولایت ما خاندان نصیب و بهره ای نخواهد داشت و من از این گونه کارها به خدا پناه می برم!

6- علل الشرایع
حضرت عبدالعظیم(ع) می گوید: از امام علی النقی علیه السلام شنیدم که فرمود: علت اینکه خدا ابراهیم علیه السلام را خلیل خود قرار داد، این بود که آن بزرگوار زیاد بر محمد(ص) و اهل بیتش(ع) صلوات می فرستاد.

7- عیون اخبار الرضا علیه السلام
حضرت عبدالعظیم(ع) از امام جواد علیه السلام روایت می کند که فرمود: کسی که در طوس پدرم را زیارت کند، در حالی که نسبت به حقش شناخت داشته و آشنا باشد، من ضامن می شوم که خدا بهشت را به او عطا فرماید.

8- امالی شیخ طوسی (ره)
حضرت عبدالعظیم(ع) با چند واسطه از امیرالمؤمنین علی علیه السلام و او از پیغمبر(ص) روایت می کند که فرمود: ما جماعت پیغمبران مأموریت داریم که به قدر عقلهای مردم با ایشان سخن بگوییم. آنگاه رسول خدا(ص) فرمود: پروردگار من مرا به مدارا کردن با مردم مأمور کرده، آن طور که برای به پا داشتن واجبات دستور داده است.[4]

پیوست ها:

[1] این روایات از کتاب زندگانی عبدالعظیم حسنی(ع) تألیف محمدجواد نجفی است که در کتاب «شناخت نامه حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و شهرری (مجموعه کتابها و رساله ها)»، به کوشش مهدی مهریزی و علی اکبر زمان نژاد، دار الحدیث، قم، چاپ اول، 1382ش چاپ شده است و روایات منتخب ذکر شده از صص 313 - 325 می باشد.

[2] الکافی، محمد بن یعقوب کلینی، دار الکتب الاسلامیه، تهران، چاپ چهارم، 1407 ق، ج 1، ص 372.

[3] المحاسن، برقی، قم، دار الکتب الإسلامیة، 1371ش. ج 1، ص 88.

[4] روایاتی که در این بخش ذکر شد از کتاب زندگانی عبدالعظیم حسنی(ع) تألیف محمدجواد نجفی نقل شد.