چه نام هایی برای فرزندان انتخاب کنیم؟( قسمت سوم)

برتری انتخاب نام «محمّد»

♦ برکت نام محمّد و احمد ♦

قالَ النَّبِی صلی الله علیه و آله: ما مِنْ مائِـدَةٍ وُضِعَـتْ فَقَعَدَ عَلَیها مَنِ اسْمُهُ مُحَمَّدٌ اَوْ اَحْمَدَ اِلاَّ قُـدِّسَ ذلِک الْمَنْزِلُ فی کلِّ یوْمٍ مَرَّتَینِ.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: هیچ سفره گسترده نشد که کسی به نام احمد یا محمّد بر سر آن نشسته باشد مگر اینکه آن منزل در هر روز دوبار مورد تقدیس واقع شود.

(صحيفة الإمام الرضا عليه السلام ، ج ۱ ، ص۴۴ )

♦ اهمیت نام محمّد ♦

قالَ الرِّضا علیه السلام: اَلْبَیتُ الَّذِی فیهِ مُحَمَّدٌ یصْبِـحُ اَهْلُهُ بِخَیرٍ وَ یمْسُونَ بِخَیرٍ.

امام رضا علیه السلام فرمود: خـانه ای که در آن نـام محـمّد باشـد، صبح و شامِ اهل آن خانه به خیر ونیکی خواهد بود.

(وسائل الشيعه، شيخ حرّ عاملي ، ج۱۵، ص۱۲۷)

♦  نام گذاری پیامیر صلی الله علیه و آله و سلم، قبل از تولد ♦

عَنْ اَبی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلی علیه السلام قالَ: اُمِرَتْ آمِنَةُ ـ اَی فِی الْمَنامِ ـ وَ هِی حامِلٌ بِرَسُولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله اَنْ تُسَمِّیهُ اَحْمَدَ.

امام باقر علیه السلام فرمود: آمنـه که بـه رسول خــدا حـامله بـود ـ در خواب ـ مأمور شد او را احمد نامگذاری کند.

(حياة النبى و سيرته، ج ۱، ص ۳۸)

♦  ستم به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ♦

عَنْ اَبی عَبْدِاللّه ِ علیه السلام اَنَّ النَّبِی صلی الله علیه و آله قالَ: مَنْ وُلِدَ لَهُ اَرْبَعـَةُ اَوْلادٍ لَمْ یسَمَّ اَحَدَهُمْ بِاسْمی فَقَدْ جَفانی.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: اگر برای کسی چهار فرزند متولّد شود، یکی از آنان را به نام من نامگذاری نکند بـه من جفا کرده است.

(الكافي : ج ۶ ص ۱۹ ح ۶ عن عاصم الكوزي عن الإمام الصادق عليه السلام، تهذيب الأحكام : ج ۷ ص ۴۳۸ ح ۱۷۴۷ عن الإمام الباقر عليه السلام عنه صلي الله عليه و آله)

♦ اثر نام محمّد ♦

قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله: ما مِنْ قَوْمٍ کانَتْ لَهُمْ مَشْوَرَةٌ فَحَضَرَ مَعَهُمْ مَنِ اسْمُهُ مُحَمَّدٌ اَوْ أَحْمَدُ فَـاَدْخَلُوهُ فی مَشْوَرَتِهِمْ اِلاّ کانَ خَیرا لَهُمْ.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: گروهی که می‌خواهند مشورت کنند ودر جمع آنان کسی بانام محمد یا احمد حاضر است اگر آنان او را در مشورت خود وارد کنند، برای آنان خیر خواهد بود.

(بحار الانوار، ج ۱۰۱۰، ص ۱۲۸)