محقق: زهرارضازاده

 چکيده

 آداب معاشرت در روابط خانوادگي عبارت است از بايد و نبايدهائي که راجع به روابط خانوادگي، فقهاي اماميه در لابه لاي کتب فقهي از ادله شرعيه استنباط نموده و بيان فرموده­اند. روابط خانوادگي يکي از مهم ترين انواع روابط بين فردي است. در خانواده مسئله همزيستي مطرح است و اين همزيستي از يک سو بين زن و شوهر است، از سوي ديگر بين والدين و فرزندان، که بر اساس ضوابطي مورد توجه تعاليم اسلام قرارگرفته است.بنياد جامعه اسلامي بر خانواده و نقش آن نهاده شده است. از اين رو، به خانواده، به عنوان مركز توجه احكام، حقوق و آداب، اهتمام ويژه‏اى مبذول داشته و نقش و جايگاه آن را با گزاره‏ها، آموزه‏ها و دستورهاى متعدد تحكيم بخشيده است.از انجا که روابط بين اعضاي خانواده در آموزه هاي ديني ما مورد توجه قرار گرفته است و فقه متکفل بخشي از آن است که در ابواب مختلف آن نسبت به چگونگي روابط اعضاي خانواده با يکديگر حقوق و تکاليفي بيان شده است با اندکي تامل درابواب مختلف فقه مي توان شواهد بسياري بر اين امر يافت مانند آداب نکاح، طلاق، ارث... که در روابط بين زوجين دستوراتي را بيان مي دارد. يا باب ارث، نسب، حضانت، نفقه... که در روابط بين والدين با فرزندان دستوراتي را بيان مي نمايد. پژوهش حاضر در صدد است با نگاهي به ابواب مختلف فقه، آداب معاشرت در روابط خانوادگي را از نظر فقه اماميه را بررسي نمايد تا در جهت بهبود روابط خانوادگي و تحکيم خانواده قدمي برداشته باشد.

کلیدواژه ها: آداب، معاشرت، فقه اماميه، روابط خانوادگي، آداب معاشرت.