اقتدار نظامی 

 

دوم: اقتدار نظامی در جمهوری اسلامی

 

 

قایق های تندرو و زیردریایی های

قایق تندرو از تجهیزات نظامی تاثیرگذار بر جنگ نامتقارن در دریاست.قایق تندرو به علت ابعاد کوچکشان در رادارها دیده نمی شود و می تواند خود را به هدف نزدیک کند. آنها به تنهایی امکان حمل مقدار زیادیتسلیحات را ندارند؛ اما به دلیل هزینه ساخت بسیار پایینشان، می توان از تعداد زیادی از آن ها استفاده کرد. در استفاده از قایق های تندرو در جنگ نفت کش ها و مین ریزی خلیج فارس و برخورد با ناوهای آمریکایی تجربیات گرانبهایی به دست آمد که نشان دهنده کارآیی بالای قایق های تندروست.
زیر دریایی های کوچک به علت حرکت در نزدیکی سطح آب در رادارها و سونارهای دریایی شناسایی نمی شوند و امکان نزدیکی به اهداف و انجام عملیات های خاص نظامی، مانند مین ریزی و کماندویی و نیز حمل اژدر را دارند. چند نوع زیردریایی کوچک در ایران تولید و استفاده می شود؛ همچنین زیردریایی های بزرگتر، مانند غدیر که مناسب شرایط اقلیمی خلیج فارس طراحی شده است، توانایی حمل اژدر و نیروهای بیشتر را دارند.

 

 

سایر تجهیزات

در سال های اخیر، با رشد توانمندی های علمی و فن آوری و صنعتی کشور، حرکت به سمت ساخت تجهیزات نظامی دیگر نظیر هواپیما، ناو، چرخ بال و تانک آغاز شده است. طراحی هواپیماهایی نظیر قاهر و صائقه و کوثر، ناوشکن های کلاس موج مانند جماران و الوند و سهند، ناوشکن ها زیردریایی های بزرگتر در حال ساخت مانند خلیج فارس و فاتح، تانک هایی مانند کرار و ذوالفقار و نیز خودروهای نظامی حفاظت شده مانند طوفان، نمونه هایی از آخرین دستاوردهای نظامی جمهوری اسلامی ایران است.

 

 

بودجه دفاعی

نکته ای که باید به آن اشاره کرد، بودجه دفاعی ایران است. این موفقیت¬های چشم گیر با بودجه اندک در قیاس با کشورهای دیگر به دست آمده است. برای نمونه می¬توان به عربستان صعودی اشاره کرد با توجه به نمودار زیر؛ بودجه دفاعی عربستان در حدود ۷ برابر ایران است. این کشور بیشتر بودجه دفاعی خود را صرف خرید تجهیزات از کشورهای دیگر به خصوص آمریکا می کند. صرفا خرید این تجهیزات برای این کشور قدرتی ایجاد نکرده است و باعث شده است رئیس جمهور آمریکا از عربستان به گاوشیرده تعبیرکرده وبه ادعای مقامات امریکایی عربستان بدون حمایت امریکا توانایی مقاومت ،بیش ازیک هفته  دربرابرایران را ندارد.

 

 


منبع: صعود چهل ساله، جمعی از نویسندگان، ص ۱۴۹- ۱۴۷