استادراهنما: سرکارخانم ام الفخر علامه

استادمشاور: حجت الاسلام و المسلمین سید احد حسيني

محقق: معصومه معدنچی ها (۳/۹/۹۳)

چکیده

حضانت به معنای سرپرستی بر طفل و نگهداری و تربیت اوست.فرزند هر خانواده میوه و ثمره آن خانواده است. اولین سرپرست و معلم فرزندان،پدر و مادر می باشند که هر دو وظیفه رشد و تکامل فرزند را بر عهده دارند. به اینگونه حمایت هایی که برای کودک انجام می گیرد حضانت می گویند. زمانی که پدر و مادر کودک از هم جدا می شوند مسأله حضانت و اولویت هر یک از آنها برای نگهداری و سرپرستی فرزند مطرح می گردد.لذا نیاز به پرداختن به مسئله حضانت بسیار ضروری است. حضانت یا نگهداری کودک از موضوع های بحث انگیز حقوقی و فقهی بوده است. از یک طرف مصالح روحی و جسمی کودک مد نظر است و از طرفی حقوق و تکالیف هر یک از والدین باید مورد توجه قرار گیرد.لذا با انجام پژوهشهایی در این زمینه مشخص می شود که سرپرستی کودکان با کیست و چه کسانی در نگهداری انها صلاحیت دارند.با وجود مطالعات گسترده پیرامون آن از سوی فقها و حقوق دانان هنوز مسائلی از آن ناشناخته مانده است و این مسئله درکنوانسیون حقوق کودک که از مهمترین اسناد حقوق بشر می باشد مطرح گردیده و همه عقلاء جهان نیز بر آن وحدت نظر دارند که فرد یا افرادی وظیفه و مسئولیت نگهداری و حضانت او را بر عهده داشته باشند و این حکم عقل مورد تایید و تاکید قانونگذار اسلام بوده ودر برخی موارد با اسناد حقوق بشر اشتراک داشته و در برخی موارد مفترق می باشد.این پژوهش بر خلاف پژوهش های دیگر به بررسی تطبیقی حضانت در فقه امامیه و اسناد حقوق بشر پرداخته و از روش توصیفی،تحلیلی می باشد که جمع آوری و دسته بندی اطلاعات در آن به روش اسنادی یعنی بررسی کتب فقهی و روایی و حقوقی و...و از کتابخانه های مختلفی از جمله:کتابخانه دانشگاه تهران،دانشگاه علوم حدیث،دانشگاه امام صادق(علیه السلام)و...استفاده گردیده است.

کلیدواژه ها: فقه، حقوق، حضانت، طفل، والدین، حق، تکلیف،اسناد حقوق بشر.