عنوان مقاله: تأثیر مثبت اندیشی از دیدگاه آیات و روایات

نگارنده: مریم زارع

چکیده:

اندیشیدن و نحوه فکرکردن، نقش بسیار مهمی در زندگی انسان دارد؛ مثبت اندیشی از نگرش خوشبینانه منشأ می¬گیرد و نقش مهمی در بروز رفتارهای بهتر و هدفمندتر در انسان دارد. مثبت اندیشی نحوه تفکر خوشبینانه و امیدوارانه به زندگی است که در آن انسان به جنبه های خوشایند و روشن زندگی خود توجه کافی می¬کند. مثبت اندیشی در قرآن و سنت، آیات و روایات متعددی را به خود اختصاص داده است و از آن با عباراتی مانند: حسن ظن، خوش بینی، تفأل یاد شده است. بررسی آیات و روایات معصومین(علیهم السلام) بیانگر آن است که توجه به مثبت اندیشی امری نیک شمرده می¬شود. از مهمترین زمینه¬های بروز مثبت اندیشی در انسان؛ «ایمان»، «تلاش»، «اراده و فرهنگ خانوادگی و اجتماعی» است به طوریکه می توان آن را با «شیوه های تصویر سازی ذهنی مثبت»، «قرار دادن موفقیت به عنوان پیش شرط ذهنی»، «بخشش و سخاوت»، «یادآوری نعمت های الهی و شکر نعمت ها» و «عفو و بخشش دیگران»، تقویت نمود و به سوی موفقیت گام برداشت. آثار و نتایج موثر در مثبت اندیشی؛ «دستیابی به آرامش»، «استقامت در راه و هدف»، «دوري از رذایل اخلاقی»، «کاهش حزن و اندوه» می¬باشد.

واژگان کلیدی: تفأل، حسن ظن، خوش بینی، مثبت اندیشی.