چکیده: در اين تحقيق سعي بر آن شده است كه به معنا و مفهوم بصيرت در كتاب و سنت و راه هاي رسيدن به آن پرداخته شود. بصيرت در لغت به معناي زيركي، حجت و دليل، يقين و... آمده است و در اصطلاح بصيرت چيزي است كه انسان را از سرگرداني رهايي مي بخشد و راه درست را نشان مي دهد. بصيرت مي تواند معرفت و شناختي به انسان بدهد كه در مواقع ابهام بتواند حق را از باطل تشخيص دهد. راه هايي براي رسيدن به بصيرت و رشد و تقويت آن وجود دارد از جمله تمسك به قرآن، تفقه در دين، ياد خدا، تفكر، زهد و پارسايي و... است. قرآن از آن جهت كه نقشه سعادت انسان است و هيچ حجابي بين حق و باطل نمي گذارد بهترين مصدر كسب بصيرت است. بصيرت آثار و بركاتي نيز بر وجود انسان همچون دانايي، تيزهوشي، دورانديشي و شجاعت دارد. بعد از بيان راه هاي وصول به بصيرت، عوامل بازدارنده و تضعيف كننده بصيرت كه عبارتند از جهل، غفلت، هواپرستي، بي تقوايي و دنياگرايي و... بيان مي شود تا با شناخت اين عوامل از گزند و آسيب هاي بي بصيرتي كه شك، گمراهي، جرأت بر گناه و پشيماني، در امان ماند.