استادراهنما:حجت الاسلام والمسلمین هادي دوست محمدي

استادمشاور:سرکارخانم خديجه سادات بوترابي

محقق: طیبه زندیه

چکیده

حکومت دینی، امری است که تمام قوانین و مقررات اجرایی آن برگرفته از احکام دینی به پشتوانه حکم الهی است. ضرورت آن به حکم عقل و فطرت ثابت است. در واقع می توان پایه و اساس زندگی سعادتمند بشریت را بر آن بنا نهاد. چون در اختیار دین قرار می گیرد و با ماهیت و رسالت الهی، بشریت را به انجام برنامه سعادتبخش مطابق با فطرت یاری می نماید. تمام ادیان بزرگ الهی برای رسیدن به اهداف متعالی خود اگر شرایط تشکیل حکومت را داشتند، اقدام می نمودند. چنانکه با بررسی مبانی حکومتی در یهودیت و بررسی مستندات کتب عهد عتیق و مطالعه زندگانی پیامبران بنی اسرائیل، بخصوص موعود باوریشان در اندیشه آینده گرایی و نجات بخشی، تصویری از حکومت الهی ارائه می نماید. در مسیحیت اصیل، حضرت عیسی علیه السلام با روحیه ای ضد اسکتباری و عدالت خواه قیام نمود، ولی دیری نپائید آموزه های حضرت را تحریف کردند، و با قدرت گرفتن کلیسا اخلاق و تعالیم عیسی علیه السّلام رخت بست و تبدیل به جرثومه فساد گشتند، این امر موجب گردید نهضت اصلاح طلبانه، فرآیند جدایی سیاست از کلیسا را رقم زند. علاوه بر آن ایجاد تحوّلات در عصر روشنگری تفکر سکولاریسم با مبانی اومانیسم و لیبرالیسم و دموکراسی و ... جان گرفت. اما در دین مبین اسلام، رابطه دین و سیاست پیوندی ناگسستنی دارد، حاکمیت آن مشروعیت خود را از جانب خداوند بصورت مستقیم یا غیرمستقیم کسب می نماید. با مکانیزم مشارکت سیاسی بر شاخصه های مسئولیت همگانی و مشورت و ... با کمک مردم، برای رسیدن به اهداف بلند حکومت دینی تلاش می کنند، تا زمینه ظهور منجی عالم بشریت، برای محقق شدن والاترین و متعالی ترین شکل حکومت دینی و جهانی صورت پذیرد.

کلیدواژه ها: دین، حکومت، حکومت دینی،سکولاریسم، دموکراسی،یهودیت، مسیحیت، اسلام.