چکیده: فلسفه غیبت امام زمان(علیه السلام) یکی از مسائل بحث برانگیزی است که از دیرباز در حوزه مهدویت مطرح بوده است، زیرا غیبت امام زمان(علیه السلام)  یکی از رازهای الهی بوده و ممکن است ما نتوانیم به کُنه آن پی ببریم؛ ولی اصولاً هرگاه مطلبی از طریق نقل متواتر ثابت شود ولی انسانی نتواند به راز آن کاملاً پی ببرد، نباید آن را نادیده بگیرد. غیبت امام زمان(علیه السلام)  از این قاعده مستثنی نیست؛ اگرچه بیشتر روایاتی که از آن ها به عنوان علل غیبت یاد شده است بیان کننده فواید و نتایج غیبت است ، ولی با این همه می توان راز غیبت را در حد اندیشه بشر دریافت تا به سبب علم به فلسفه یک پدیده، آرامش نفس و اطمینان قلبی بیشتری به انسان دست یابد. بنابراین این پژوهش به جهت یافتن پاسخی درباره « راز غیبت امام زمان (علیه السلام)» ابتدا به به تبیین مفهوم غیبت می پردازیم که مختصرا به معنای  نهان بودن امام و عدم حضور ازدیدگان ظاهری میباشدوبررسی روایی در مورد علل و عوامل زمینه ساز غیبت مبحث بعدی این نوشتار است که مهمترین این عوامل را میتوان این گونه برشمرد: حفظ جان امام، آزاد بودن امام از بیعت ستمگران، امتحان و آزمایش مردم و ...، سپس دیدگاه صاحب نظران متقدم و معاصر، در این زمینه را مورد بررسی قرار داده است. بخش مهمی از دیدگاه روایات معصومین (علیه السلام)  و صاحب نظران تبیین می کند، که مردم خودشان زمینه غیبت را فراهم کرده اند. البته این غیبت فوایدی هم دارد از جمله : امام واسطه ی فیض الهی، امید بخشی، پاسداری از دین خدا و...