ماه ذی القعده تولد سه نور از خاندان اهل بیت علیهم السلام- تولد حضرت معصومه و امام رضا و حضرت احمد بی موسی الکاظم علیهم السلام- است. از اول تا ۱۱ ذی القعده به عنوان دهه کرامت نام گذاری شده است.

حضرت احمد بی موسی الکاظم علیهما السلام از سال ۲۰۴ تا۳۶۰ هجری قمری که در زمان امیر عضدالدوله دیلمی بود کسی از مدفن حضرت احمد بن موسی علیهما السلام اطلاعی نداشت و آنچه که روی قبر را پوشانده بود تپه ای خاکی بیش به نظر نمی رسید که در اطراف آن، خانه های متعدد ساخته شده بود.

یا شاه چراغ!

پیرزنی در یکی  از آن خانه ها زندگی می کرد، این پیرزن در هر شب جمعه در ثلث آخر شب، چراغی در نهایت روشنایی در بالای تپه خاکی مشاهده می کرد و این چراغ تا طلوع خورشید روشن بود، چند شب جمعه پیرزن همان چراغ را مشاهده می کرد تا اینکه پیرزند خدمت امیر عضد الدوله دیلمی رفت و آنچه را که مشاهده کرده بود را شرح داد، درباریان که این موضوع را باور نکرده بودند اما امیر عضدالدوله که مردی روشن فکر بود و باطنی پاک داشت به پیرزن گفت که اولین شب جمعه شخصاً به خانه تو می آیم تا از موضوع آگاه شوم. اولین شب جمعه امیر به خانه پیرزن آمد و به پیرزن گفت که من می خوابم و هرگاه که روشنایی را دیدی مرا بیدار کن، ثلث آخر شب پیرزن بر حسب معمول روشنایی که از دیگر شب های جمعه پرنور تر بود را مشاهده کرد و از روی خوشحالی بی اختیار فریاد زد: شاه چراغ.،

میر عضدالدوله دیلمی بیدار شد و نگاه به سمتی که پیر زن نشان می داد کرد و از خانه آمد به بیرون و به سمت نور حرکت کرد اما وقتی به بالای تپه خاکی رسید نوری ندید ولی وقتی از تپه خاکی به پایین می آمد، نور را مشاهده می کرد.

امیر عضدالدوله دیلمی شخصی را مأمور کرد تا آن منطقه را جستجو کند و قضیه را بفهمد در آخر مقبره فرزند ارشد موسی بن جعفر علیهما السلام که حضرت احمد بن موسی علیهما السلام است آشکار شد و امیر عضدالدوله دیلمی دستور داد تا بارگاهی برای آن حضرت ساخته شود.