شیخ محمد تهرانی در باب معاشرت آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی با همسرشان نقل می کند:

همسرایشان از سادات علویه بود. علاوه بر احترام  وافری که آقا برای ایشان قائل بود، هروقت که فرصت یاری می کرد، درخانه یار و کمک کارایشان بود؛ به طوری که چندین باردیده شده بود درآشپزخانه کارمی کنند یا منزل را جارو می زنند. اساساً ایشان به کسی زحمت نمی دادند؛ مخصوصا درامورشخصی خویش. تا آن جاکه می توانستند و قدرت و توان داشتند، خود، کارها را انجام می دادند؛ حتی دربرابرهمسرشان نیزمراعات احترامات و جوانبی را می نمودند. تا آن جا که از همسرخود نمی خواستند که مثلا لباس هایشان رابشویند؛ بلکه این همسرشان بود که با توجه به اخلاق مرحوم آقا، ازایشان می خواست که لباس هایشان رابرای شستن دراختیار وی قرار دهد و بازهم به سادگی، آقا حاضرنمی شدند، مگروقتی که احساس می نمودند که ایشان با نیت و طیب خاطر و بدون هیچگونه تکلیف و زحمتی، حاضربه اجرای این کارهستند. و الّا چندین بار دیده بودم بدون اطلاع به کسی، خودشان کنارحوض می آمدند و با همان کهولت سن مشغول شستن لباس های خویش می شدند؛ که به محض اطلاع همسرشان مانع می شدند. حتی گاهی می دیدم که جارو به دست گرفته، حیات منزل را جارو می زنند و این، در وضعی بود که حتی راه رفتن با عصا هم برای ایشان سخت بود.

منبع: زندگی نامه آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی، ایمان عبداللهیان، ص۳۹؛ به نقل از: مجله مشکوة، شماره ۳۶،۳۷ ، ص۱۶۲ -۱۶۳ و۱۶۵.