ایشان به شدت در مصرف بیت المال احتیاط داشتند. این احتیاط شان بحدی بود که غریبه و آشنا برایشان تفاوتی نداشت.

یکی از دامادهای ایشان می گوید:

برای خریدن منزل به شدت گرفتار قرض بودم یک روز با ایشان موضوع را در میان گذاشتم و گفتم اگر شما می توانید مبلغی به صورت قرض در اختیار من بگذارید تا بتوانم مقداری از بدهی هایم را بپردازم، در جواب گفتند: «همین قدر بگویم من عثمان نیستم!»

منظورشان این بود که من خودم چیزی ندارم، هرچه هست از بیت المال است و آن را هم نمی توانم چون عثمان بذل و بخشش کنم.

منبع: یادواره شهید محراب، آیت الله مدنی، ص ۲۲۷