«قاضى نور اللّه شوشترى» در جلد سوم از کتاب نفیس «احقاق الحق» طبع جدید، صفحه ۴۶ چنین مى گوید:

«مفسران در این مساله اتفاق نظر دارند که «اَبْناءَنا» در آیهفوق اشاره به حسن و حسین(علیهما السلام) و «نِساءَنا» اشاره به فاطمه(علیها السلام) و «اَنْفُسَنا» اشاره به على(علیه السلام) است».

و (در پاورقى کتاب مزبور) در حدود شصت نفر از «بزرگان اهل سنت» ذکر شده اند که تصریح نموده اند: آیهمباهله درباره اهل بیت(علیهم السلام) نازل شده است و نام آنها و مشخصات کتب آنها را در همان صفحه ۴۶ تا ۷۶ مشروحاً آورده است.

در کتاب «غایه المرام» از «صحیح مسلم» در باب«فَضایِلُ عَلِىِّ بْنِ اَبِیْطالِب» نقل شده: روزى «معاویه» به «سعد بن ابى وقاص» گفت: چرا ابو تراب (على(علیه السلام)) را سبّ و دشنام نمى گویى؟!

گفت: «از آن وقت که به یاد سه چیز که پیامبر(صلى اللهعلیه وآله) درباره على(علیه السلام) فرمود افتادم، از این کار صرف نظر کردم... (یکى از آنها این بود:) هنگامى که آیهمباهله نازل گردید، پیغمبر(صلى اللهعلیه وآله) تنها از فاطمه و حسن و حسین و على(علیهم السلام) دعوت کرد و سپس فرمود: «اَللّهُمَّ هوُلاءِ اَهْلِى»؛ (خدایا! اینها خاصان نزدیک من اند).(۲)

نویسنده تفسیر«کشّاف» که از بزرگان اهل تسنن است در ذیل آیهمى گوید: «این آیهقوى ترین دلیلى است که فضیلت اهل کساء را ثابت مى کند».

منبع: «کشف الغمة»، جلد ۱، صفحه ۱۰۷ و ۱۴۹/ «صحیح مسلم»، جلد ۷، صفحه ۱۲۰/ «الغدیر»، جلد ۳، صفحه ۲۰۰ و جلد ۶، صفحه ۳۳۷ وجلد ۱۰، صفحه ۲۵۷/ «سنن ترمذى»، جلد ۵، صفحه ۳۰۱