مراد ما از وحدت اسلامی، یکی شدن عقاید و مذاهب اسلامی نیست. میدان برخورد مذاهب و عقاید اسلامی و عقاید کلامی و عقاید فقهی هر فرقه ای عقاید خودش را دارد و خواهد داشت میدان علمی است؛ میدان بحث فقهی است؛ میدان بحث کلامی است و اختلاف عقاید فقهی و کلامی می تواند هیچ تأثیری در میدان واقعیت زندگی و در میدان سیاست نداشته باشد. مراد ما از وحدت دنیای اسلام، عدم تنازع است: ... وَلاَ تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا... تنازع نباشد، اختلاف نباشد.

( بیانات در دیدار شرکت کنندگان در همایش کنفرانس وحدت اسلامی، ۳۰/۵۰۱۳۸۵)

چه قدر باید به ما بگویند تا باور کنیم که امروز بیش از گذشته اختلافات شیعه و سنی یکی از محورهای اساسی است که دشمنان اسلام دارند رویش سرمایه گذاری می کنند. حاضرند پول های کلان خرج کنند که شیعه را علیه سنّی، و سنّی را علیه شیعه تحریک کنند. یک عده بی عقل هایی هم هستند که بدون این که از این پول های کلان هم بگیرند، برای استکبار همین هدف را مفت و مجانی تأمین می کنند. خوب چرا؟! این خطایی است که معلوم نیست خدای متعال از آن بگذرد.

( دیدار با شرکت کنندگان در همایش کنفرانس وحدت اسلامی، ۱/۹/۱۳۸۵)

 مسأله ی اتّحاد بین مسلمین یک امر جدّی است. با این مسأله، باید این طور برخورد شود. هر روزی که این قضیه دیر شود، دنیای اسلام یک روز خسارت کرده و این روزها، روزهایی است که بعضی آن چنان حسّاس است که در یک عمر اثر می گذارد. نباید بگذارید دیر شود.

( دیدار با شرکت کنندگان در همایش کنفرانس وحدت اسلامی، ۳۰/۵/۱۳۸۵)

ما وقتی به وحدت دعوت می کنیم، مقصود ما این نیست که فِرَق اسلامی - اعم از شیعه و سنی - یا فِرَقی که داخل تشیع و تسنن هستند، موظف و مجبورند که از عقیده خود دست بردارند و به عقیده سومی یا به عقیده طرف مقابل گرایش پیدا کنند. این چیزی است که به تحقیق وتفحص و مطالعه هر کسی وابسته است و بینه و بین الله تکلیف اوست. بحث ما این نیست. بحث ما این است که می خواهیم به همه مسلمانان - از شیعه و سنی - بگوییم و تذکر بدهیم که شما یک نقاط مشترک و یک نقاط اختلاف و افتراق دارید.. .

حرف ما در هفته وحدت و به عنوان پیام وحدت این است که مسلمانان بیایند با هم متحد بشوند و با یکدیگر دشمنی نکنند. محور هم کتاب خدا و سنت نبی اکرم و شریعت اسلامی باشد. این حرف بدی نیست. این حرف حقی است که هر عاقل بی غرض و منصفی، آن را قبول خواهد کرد.

( بیانات در دیدار با اقشار مختلف مردم به مناسبت هفته وحدت، ١٩/٧/١٣۶٨)

به شما جوانان هم می گویم: بدانید آن کسانی که شیعه را علیه سنی و سنی را علیه شیعه تحریک می کنند، نه شیعه را دوست دارند و نه سنی را؛ با اصل اسلام دشمنند. (رحماء بینهم) یعنی برادران مسلمان، بین خود رحیم و مهربان باشند. دشمن از هر دو طرف تلاش می کند. از یک طرف غالی گری و ناصبی گری را ترویج می کند و شیعه را در چشم دشمن سنی، دشمن حقیقی معرفی می کند - بعضی از متحجرین دینی هم متأسفانه باور می کنند - از سوی دیگر شیعه را به اهانت به مقدسات و ارزش های سنی وادار می کنند. توطئه دشمن آن است که این دو مکتب را در مقابل هم قرار دهد.

( در جمع مهمانان کنفرانس وحدت اسلامی، ١۴/٢/١٣٧۴)

ما به همه می گوییم که احترام یکدیگر را حفظ بکنند و به عقاید و مقدسات هم اهانت نکنند. اگر کسی به بهانه عقیده بخواهد به مقدسات دیگران اهانت بکند، از نظر ما به هیچ وجه قابل دفاع نیست. محبت، طرفینی است. بایستی همه با هم کمک کنند تا محبت به وجود آید و دشمن نتواند سوء استفاده بکند. دشمنی که نه با شیعه رابطه خوبی دارد و نه با سنی، بلکه با اصل اسلام مخالف است و نسبت به آن کینه می ورزد.

( در دیدار با اقشار مختلف مردم به مناسبت هفته وحدت، ١٩/٧/١٣۶٨)

امروز اختلافات را نباید زنده کرد؛ نباید برجسته کرد؛ نباید فرق اسلامی، مقدسات یکدیگر را - که نقطه حساسیت زای هر فرقه ای همان بخش مقدساتش است - مورد اهانت قرار بدهند. روی نقاط حساس یکدیگر انگشت گذاشتن و فشار آوردن، معلوم است تحریک کننده است. این به اختلاف دنیای اسلام منتهی می شود. این اختلاف نباید باشد؛ حرف ما این است.

من خودم در نماز جمعه راجع به جنگ صفین و سایر جنگ های امیرالمؤمنین صحبت می کنم، اما اهانت نمی کنم. تاریخ گویی یک حرف است، اهانت، حرف دیگری است. تاریخ بیست وسه ساله بعد از رحلت پیامبر تا خلافت امیرالمؤمنین، یک تاریخ قابل بررسی است؛ باید بررسی شود، اما در آن اهانت و جسارت به خلفا به هیچ وجه نباید باشد.

 ( پیام به مناسبت کنگره جهانی حج، ٨/١٠/١٣۶٨)

اتحاد مسلمین به دو معنا است که هر دو آن باید تأمین بشود. اول اینکه فِرَق گوناگون اسلامی که هر کدام فِرَق مختلف کلامی و فقهی دارند، حقیقتا در مقابله با دشمنان اسلام، هم دلی و هم دستی و همکاری و هم فکری کنند. دوم اینکه فِرَق گوناگون مسلمین سعی کنند خودشان را به یکدیگر نزدیک کنند و تفاهم ایجاد نمایند.

 ( بیانات در دیدار میهمانان شرکت‌کننده در کنفرانس وحدت اسلامی، ۲۴/۷/۱۳۸۶)