استادراهنما: سرکار خانم خديجه سادات بوترابي

استادمشاور: -

محقق: مریم گران رکاب (۱۱/۱۱/۹۶)

چکیده

      قرآن به معنای تلاوت کردن،  معروفترین نام کتاب آسمانی مسلمین است. قرآن کریم، دستورالعملی است کامل از جانب خداوند متعال برای انسان سازی که تمام نیازهای دنیوی و اخروی انسان را برای رسیدن به کمال در بر دارد. از این رو برای بهره مندی هر چه بیشتر از آموزه های قرآن به عنوان آخرین کتاب آسمانی و تنها راه نجات انسان از ضلالت به سوی سعادت و کمال الهی، راهی جز افزایش معرفت و شناخت بیشتر نسبت به این عطیه الهی نیست. در این رساله به مسئله ماهیت و حقیقت قرآن به اعتبار حقیقت وجودی‌اش به عنوان یک موجود در نظام تکوین و در مراتب عالی آن و به اعتبار اهداف تشریعی و محتوای آن و معارف و احکامی که در خود دارد نمایانگرکمالات و اوصاف خداوند است. از این رو قرآن به عنوان کلام الهی، تجلّی ذات حق و کمالات اوست که برترین نعمت است؛ زیرا بدون آن انسان راهنمای جامعی برای هدایت نداشت. قرآن، حقیقتی واحد است که در سیر نزولی دارای مراتب و جایگاهای متعدد است. درک حقیقت و مراتب نزول قرآن جزء برای انسان های برگزیده الهی که از ویژگی طهارت و عصمت برخودارند میسّر نخواهد بود. از عناصر تاثیرگذاری یک کلام، می‌توان به عظمت متکلم و قصد و اراده او از آن کلام، بزرگی متکلم و کاتب آن، اهمیت نتایج و ثمرات آن، قدر و منزلت  رسول و واسطه ،  عظمت مرسل الیه و حامل آن، بزرگی حافظ و نگهبان آن، منزلت شارح ومبین آن و عظمت وقت ارسال و کیفیت آن کلام اشاره نمود. تمام این امور در این صحیفه ی نورانی به بهترین وجه موجود وکتاب دیگری مانند آن نیست. در نتیجه قرآن نزد قرآن از جایگاهی بس رفیع برخوردار است.

کلیدواژه ها: قرآن، جایگاه، تفسیر، کلام الهی.