عنوان مقاله: بررسی علم الهی درنهج البلاغه

نگارنده: فاطمه بوربوراژدری

چکیده:

مفهوم علم ازبدیهی ترین مفاهیم است ولی مصادیقی که ازآن درمیان مخلوقات می شناسیم مصادیقی محدودوناقص میباشدوبااین ویژگی هاقابل اطلاق برخدای متعال نخواهد.علم یکی ازاوصاف ثبوتی وذاتی خدااست؛ یعنی خدا برهمه امورجهان و نسبت به هرچیزی آگاه است. ساده ترین راه برای اثبات علم الهی این است که این مفهوم هنگامی که درموردمخلوقات به کار می رودحکایت ازکمال آن هامی کند پس باید کامل ترین مرتبه آن هادرعلّت هستی بخش و یاواجب الوجودموجودباشد.چون همه موجودات دراصل وجودبقانیازمندبه خداوندمتعال هستندبخاطراین نیازمندی دراصل وبقاوهستیشان امکان نداردکه بین موجودات وخداوندحجاب ومانعی وجودداشته باشدپس بدون شک همه چیزبرای خداآشکاراست وخداوندبرهمه چیزتسلط واحاطه کامل داردتابتواندنیازمندی موجودات رادراصل وجودوبقای وجودشان پاسخگوباشد. این پژوهش باساختاری کتابخانه ای بامحوریت نهج البلاغه و پژوهش های همسوبه تحقیق پرداخته اند، لذاشیوه کاراین مقاله توصیفی تحلیلی است. امام علی(علیه السلام)بابه تصویرکشیدن دقیق زوایای علم الهی درنهج البلاغه، عالم رامحضرالهی معرفی می کند، این باورکه همه اعمال ونیّات انسان درحضورالهی انجام می گیرد، سبب طلب آمرزش ازگناهان می شود.این باورهم چنین نقش مؤثری درحراست ازتقوا ایفا می کندوشخص متقّی باتوکل برخدای متعال ازماسوی الله دست کشیده وبه سوی خدابازمی گردد. 

واژگان کلیدی: خداشناسی، صفات الهی، علم، تقوا، نهج البلاغه.