چکیده: تربیت عبارت است از شکوفا سازی استعداد­ها در جهت کمال هر موجود و تربیت انسان عبارت است از پرورش دادن جسم و روح او به هدف رسیدن به قرب الهی . این هدف به کمک روش هایی که دین برای تربیت انسان ارائه می دهد قابل دستیابی است .اما از آنجا که رسیدن به آن در گرو نیل متربی به اهداف جزئی تر است و اینکه دختران به دلیل برخی تفاوت ها در ساختار خلقت ، در بعضی از اهداف جزئی و روش های تربیتی ، از پسران متمایزند ، شناخت آنان و ارائه ی راهبرد هایی دینی برای تربیت آنان لازم به نظر می رسد .بنابراین در این نوشتار به تبیین برخی از این اهداف در قالب تکالیف آنان در رابطه با خود و سایرین پرداخته ایم . به عنوان نمونه ، عبادت و معرفت در رابطه با خداوند ؛ معرفت نفس و علم آموزی در رابطه با خود؛ ادب ، حیا  و انجام وظایف همسری و مادری در رابطه با دیگران و استفاده ی بهینه از منابع در رابطه با طبیعت قابل ذکرند . تبیین برخی از مهم ترین داشته های انسان که عبارتند از عقل ، فطرت ، نفس و اراده ، و نیز برخی از ویژگی های خاص دختران چون فزونی درک عاطفی ، کاستی درک عقلی ، فزونی  شهوت ، حیا و . . . درشناخت و تربیت بهتر دختران مؤثر است . در رابطه با این مبانی می­توان اصولی را مطرح نمود . لزوم فرمانده نمودن عقل بر نفس ، لزوم صیانت بیشتر دختران و حفاظت از عواطف آنان از این جمله اند . با عنایت به اهداف تربیت دینی دختران و مبانی و اصول تربیتی آنان ، می­توان ابعاد و راهبرد هایی را برای تربیت ایشان در نظر گرفت . ابعادی چون بعد تربیت عقلانی و تربیت روانی که می­توان در آنها از راهبرد های صیانت ، فضا سازی ، معرفت بخشی و . . . نام برد. ابعاد و راهبرد­های دیگری نیز قابل ذکرند که در متن پژوهش خواهند آمد .