♦ بهترین زمینه تربیت عبادى ♦
بهترین زمینة تربیت عبادى، دریافتی درست از دنیا و تصحیح بینش آدمی نسبت به آن و گسستن از پستی‌ها و پیوستن به والایی‌ها در زندگی این جهان است؛ یعنی انسان بیاموزد که با هر کدام از امور این عالم نسبتی اخروی برقرار کند و چنین بینشی را در عمل تحقق بخشد و در عین زندگى، کار، تلاش و بهره‌مندی از دنیا، از بندهای آن آزاد باشد.
امیر مؤمنان حضرت علی (علیه السلام) می‌فرمایند:« همانا دنیا نهایت دیدگاه کوردلان است که آن سوی دنیا را نمی‌نگرند، اما انسان آگاه، نگاهش از دنیا عبور کرده از پسِ آن، سرای جاویدان آخرت را می‌بیند. پس انسان آگاه به دنیا دل نمی‌بندد و انسان کوردل تمام توجه‌اش دنیاست. بینا از دنیا زاد و توشه برگیرد و نابینا برای دنیا توشه فراهم می‌کند.»
« إنَّمَا الدُّنْیَا مُنْتَهی بَصَرِ الأعْمَی لاَیُبْصِرُ مِمَّا وَرَاءَهَا شَیْئاً وَالْبَصِیرُ یَنْفُذُهَا بَصَرُهُ وَ یَعْلَمُ أنَّ الدَّارَ وَرَاءَهَا. فَالبَصِیرُ مِنْهَا شَاخِصٌ والأَعْمَی إلَیْهَا شَاخِصٌ وَالْبَصِیرُ مِنْهَا مُتَزَوِّدٌ وَالأَعْمَی لهَا مُتَزَوِّدٌ»
( نهج البلاغه، خطبه ۱۳۳)