نشاط و پویایی از جمله مقولاتی است که دیدگاه¬¬ها و تفسیر¬های گوناگونی از آنها وجود دارد و درباره آن برداشت¬های افراطی و تفریطی مشهود است. در پژوهش حاضر، تحلیلی از رابطه میان نشاط و پویایی با مقوله ایمان صورت پذیرفته است و معیارهایی که حضرت امیرالمونین(علیه السلام)در کلمات قصار نهج البلاغه در مقوله نشاط و پویایی مومنانه تبیین داشته اند مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی (تحلیل اسنادي) مبتنی بر مطالعات کتابخانه¬ای استفاده شده است. به منظور جمع¬آوری اطلاعات نخست به کتاب نهج البلاغه، سپس به کتاب¬ها و پژوهش¬هایی که در مورد نشاط و پویایی بود مراجعه گردید. بدین صورت که ابتدا به شناسایی وگرد¬آوری منابع مورد نیاز همراه با فیش¬برداری و ثبت موضوعات مورد نظر پرداخته شد؛ سپس داده¬ها طبقه¬بندی و در نهایت مورد تحلیل قرار گرفت. حضرت امیر در نهج البلاغه دیدگاه متعادلی نسبت به شادی و نشاط دارند و برای نشاط مومنانه معیارهایی را تبیین نموده اند که عبارتند از: پرهیز از طول امل، تنظیم انتظارات، ضبط و مهار لذت طلبی، پرهیز از جدال، اجتناب از توهم خودمالکی، رضامندی، علم آموزی و محاسبه ی نفس که با به کاربستن آنها در جامعه شاهد جامعه ای با نشاط مومنانه خواهیم بود.                                                                         

جهت مطالعه و دریافت فایل PDF مقاله، بر روی لینک ذیل کلیک نمایید.