نهضت دوم عاشورا( ۳)
• ورود کاروان تبلیغی اسرای آل الله به کوفه
ابن سعد روز یازدهم محرم اسیران حرم آل عصمت را از کربلا به سوی کوفه حرکت داد و تا شب خود را به کوفه رسانید.
روز دوازدهم بود، ابن زیاد هنگامی که خبر آمدن لشکر و اسیران و سرهای مقدس شهدا را شنید، دستور داد هیچ کس با سلاح بیرون نیاید و به ده هزار نفر دستور داد سرِ راهِ محله ها را بگیرنند، مبادا هنگامی که اهل کوفه، اسیران اهل بیت علیهم السلم را ببینند، شورش کرده و فتنه به پا کنند.
آن معلون، مجلسی به عنوان جشن پیروزی در دارالاماره و قصر حکومتی خود تشکیل داد و دستور داد شهر را آذین ببندند و اهل بیت را به آن مجلس وارد کردند.
ابن طاووس و دیگران با الفاظ مختلفی روایت کرده اند:
چون اسیران محنت و بلا و قافله رنج به نزدیکی کوفه رسیدند، بی شرمان کوفه، به جهت نظاره، جمع شدند. چون اسیران آل بیت علیهم السلام را با آن حالت غریب دیدند، همگی به گریه درآمدند.
چون اهل کوفه از سیمای آن اسیران، آثار بزرگی و جلال مشاهده کردند، متعجّب شدند، زنی از زنان کوفه از بالای بام خانه اش پرسید؟
« مِنْ أَیِّ الاْساری أَنْتَنَّ ؟»
شما اسیران کدام دیار و محنت زدگان کدام قبیله اید؟
آنان در جواب گفتند:
« فَقُلْنَ نَحْنُ أُساری آلِ مُحَمَدٍ ص.»
ما اسیران آل محمّدیم.
این صحنه، ورق دیگری از دفتر رسالت تبلیغی کاروان خیام امام حسین ع را رقم زد.
اهل کوفه که به جهت دیدن این اسیران آمده بودند، همه گریه می کردند و بر آنان نوحه می کردند و می گریستند.
منابع: مهیج الاحزان، علامه شیخ حسن یزدی حائری- شهادت نامه امام حسین ع، محمدی ری شهری- اللهوف، سیدبن طاووس- بحارالانوار، مجلسی، ۴۵/۱۰۸.