ماه مبارک رمضان، ماه عبوديت و بندگي است. خداوند مي فرمايد:« وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ؛ ما جن و انس را خلق نکرديم مگر براي اين که به مقام عبوديت و بندگي برسند.»؛ تمام بايد و نبايدهايي که ما در اسلام به آن تن مي دهيم براي رسيدن به مقام عبوديت است.

خداوند در قرآن مي فرمايد:«فادخلي في عبادي» مي فرمايد تويي که به مقام نفس اطمينان رسيده اي و خدا را باور داري و تنها رضايت او را براي خود برگزيده اي حالا مي تواني به بندگان من بپيوندي. از اين آيه پي به بزرگي مقام عبوديت مي بريم.

در مقام عبوديت است که انسان حقيقت عبادت را درک مي کند و از نمازش لذت مي برد. ما در تشهد نماز مي گوييم:«اشهد ان محمد عبده و رسول»يعني پيامبر خدا اول از همه عبد و بنده خداست بعد رسول و فرستاده او و بنده خدا بودن او بر رسالت او افضل است.

بر همین اساس در طول ماه بندگی، از دریای بی کران سخنان امیرالموؤمنین علی( علیه السلام)، در موضوع« بندگی و عبودیت» در نهج البلاغه به قدر توان جُرعه ای می نوشیم.

♦ راهِ عبادتِ صحیح ♦

راه عبادت درست، راهی است که همة وجود آدمی را متوجه خود می‌کند و فطریات آدمی را در بستر فطرتش به سوی کمال رهنمون سازد. امیر مؤمنان علی(علیه السلام) چنین رهنمود داده است: ای مردم! آن‌که راه آشکار را بپیماید، به آب می‌رسد و آن‌که بی‌راهه را پیش گیرد، در بیابان سرگردان می‌ماند [و از تشنگی می‌میرد].

« أیُّهَا النَّاسُ، مَنْ سَلَکَ الطَّرِیقَ الْوَاضِحَ وَرَدَ الْمَاءَ وَ مَنْ خَالَفَ وَقَعَ فِی التِّیهِ.»

 (نهج البلاغه، خطبه ۲۰۱)

شمارگان گذشته« بندگی و عبودیت در نهج البلاغه»:

♦ رسیدن به مقام بندگی

♦ رسیدن به کمال آفرینش در سایه عبودیت

♦ اخلاص، شرطِ عباداتِ منجر به عبودیت 

♦  دعوت به عبودیت خداوند، از اصلی‌ترین تعالیم انبیای الهی 

♦  بهترین زمینه تربیت عبادی

♦ بهترین مسیر برای رسیدن به مقام عبودیت

♦ حضرت علی(ع)، نمونه کامل عبادت الهی

♦ مانع اصلی عبادت و رسیدن به کمال حقیقی

♦ انگیزه های انسان ها در عبودیت و بندگی 

♦ راهِ عبادتِ صحیح