تعیین ضمانت اجرای مناسب و سنجیده در قبال مرتکبان قتل عمدی فاقد قصاص ازجمله موضوعاتی است که مقنن در راستای تحقق آن، توفیقات ویژه‌ای نداشته است. باید دانست وجود تعزیر صرف نتوانسته است مانع ارتکاب قتل عمدی فرزندان توسط پدرانشان باشد. همچنین حذف مجازات دیه و تعزیر در عنوان مجرمانه اخیر در قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲ هجری شمسی به عنوان حداقل‌های قانونی مقابله با این جرم نشان از ناکار آمدی این قانون دارد. با توجه به نسخ ماده ۲۲۰ ق.م.ا ۱۳۷۰ (ه.ش) که حداقل‌های مقرر را در برخورد با این جرم لحاظ کرده بود و فقدان این مقدار حداقلی در ماده ۳۰۱ ق.م.ا ۱۳۹۲ (ه.ش) به نظر می رسد که اعمال ماده ۶۱۲ ق.ت ۱۳۷۵ (ه.ش) به عنوان تنها ضمانت اجرای فعلی در برخورد تعزیری با قتل‌های عمدی که به هر علت قصاص نمی شود به علت اینکه نمی تواند عملاً مانع ارتکاب چنین جرایمی شود اصلاح آن امری اجتناب ناپذیر می باشد.
 

جهت مطالعه و دریافت فایل PDF مقاله، بر روی لینک ذیل کلیک نمایید.