در این راستا ابتدا با واکاوی معانی مطرح در کتب لغت، به تبیین معنای اساسی این واژه پرداخته و سپس با بررسی معانی دیگر و مشتقات آن، بازگشت تمام معانی و موارد مذکور در لغت، به معنای اساسی تبیین می‌شود.

برای واژه «عدل» دو معنای اساسی و اصیل که متقابل یکدیگر هستند، وجود دارد. اصل اولی «استواء» یعنی مساوات و دومی «اعوجاج» یعنی کجی و انحراف است. معانی واژگانی چون «عِدل»، «عَدْل»، «عادل»، «عِدلان»، «عَدَوْلِیة»، «مَعْدَلَة»، «معتدل» و همچنین مشتقات مختلف فعل از این واژه، به یکی از دو معنای مذکور بازمی‌گردد. این دو معنا، معانی حسی این کلمه نیز هستند. با بررسی آیات، روایات و کتب لغت، واژگانی را می‌یابیم که در شبکه‌ای به‌هم‌پیوسته از روابط مفهومی ما را به معناشناسی «عدالت» رهنمون می‌کنند. با توجه به این نظام معنایی، معنای عدالت در جهان‌بینی قرآن مشخص می‌گردد. مرکز و کانون اصلی این نظام، «حق» است و «عدالت»، حکم کردن بر اساس آن می‌باشد.

 

 

جهت مشاهده و دریافت فایل pdf مقاله، بر روی لینک ذیل کلیک نمایید.