بی‌گمان مثنوی مولوی یکی از مهم‌ترین و عالی‌ترین منظومه‌های عرفانی زبان فارسی است. سرایش این منظومه در میانه قرن هفتم (حدود ۶۵۸) اتفاق افتاده. قرنی که یکی دیگر از ستاره‌های درخشان شعر و ادب فارسی ـ سعدی ـ در آن می‌زیسته. ظهور این دو شاعر بزرگ، نه تنها قرن هفتم را، بلکه تمام قرون و عصرهای شعر و ادب فارسی را به قلّه افتخار رسانیده است.

جهت مطالعه و دریافت فایل pdf مقاله، بر روی لینک ذیل کلیک نمایید.