نظم و برنامه ريزي در اسلام، از اهميت بسزايي برخوردار است. هرفرد و سازمان براي رسيدن به اهداف خويش به آن نياز دارد. هر چیزی را در زندگی باید پرورش داد و نظم هم یکی از نیازهای افراد و جامعه است که همگان باید در رشد و پرورش آن تلاش کنند. از عوامل مهم و اساسی در موفقیت انسان، وجود نظم در انجام دادن کارهاست. سيره عملي حضرت علي -عليه السلام- در صحنه زندگي و اجتماع، بيانگر اهتمام ايشان به اين امر بوده و به نظر ايشان داشتن نظم و برنامه، راه استفاده صحيح از امكانات را ميسر مي‌نمايد. برنامه ريزي در رأس وظايف مدير قرار دارد و شالوده مديريت است. براي رسيدن به هدف مورد نظر، بايد قبل از تلاش فيزيكي يا اقدام به انجام كار، تلاش ذهني يا برنامه‌ريزي كافي صورت گيرد. برنامه‌ريزي ها يا به صورت درازمدت يا كوتاه مدت هستند واز پراكندگي و گاهي تعارض و تضاد در برنامه، جلوگيري مي‌كند. حضرت علي – عليه السلام- در اين خصوص، با دادن راهكارهاي مناسب،‌ افراد را به داشتن نظم و برنامه،‌ تشويق مي‌نمايد و پيامدهاي مطلوب آن را بيان مي‌كند. امام، با نظارت براعمال كارگزاران، از طرق مختلف، آنها را به انجام مطلوب كارها، رهنمون مي‌گردد. اين تحقيق درصدد آن است كه به تبيين اين مقوله در نهج‌البلاغه پرداخته و عوامل و موانع آن را مورد ارزيابي قراردهد.

جهت مطالعه و دریافت فایل PDF مقاله، بر روی لینک ذیل کلیک نمایید.