عبدالحسین امینی معروف به علامه امینی( ۱۲ تیر ۱۳۴۹ش،۲۸ ربیع‌الثانی ۱۳۹۰ق)، نویسنده کتاب الغدیر، فقیه، محدث ، متکلم، مورخ، نسخه‌شناس و از علمای بزرگ شیعه در قرن ۱۴ق است. او علاوه بر نگارش آثار مهم علمی، کتابخانه امیرالمؤمنین(ع) را در نجف تاسیس کرد که حاوی ۷۰ هزار نسخه خطی است.
وی فرزند میرزا احمد امینی( ائمه جماعات و از علمای موجه تبریز ) در سال ۱۳۲۰ق در تبریز زاده شد. جدّش «مولا نجفعلی»، مشهور به «امین الشرع» بود و از همین رو خانواده او «امینی» خوانده شده‌اند.
عبدالحسین امینی در مدارس تبریز، مقدمات علوم را آموخت و پس از فراگرفتن قرآن و مقدمات، به تحصیل فقه و اصول پرداخت و در درس عالمانی چون سیدمحمد مولانا، مؤلف مصباح السالکین، و سید مرتضی خسروشاهی و شیخ حسین، مؤلف هدایة الانام حاضر شد و در ۲۲ سالگی از تبریز به نجف رفت و در درس عالمانی مانند سید محمد فیروزآبادی (م ۱۳۴۵ق) و سید ابوتراب خوانساری (م ۱۳۴۶ق) حاضر شد.
امینی از مراجعی همچون سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا محمدحسین نایینی، محمدحسین غروی اصفهانی و شیخ عبدالکریم حائری یزدی اجازه اجتهاد دریافت كرد.
او پس از اجازه اجتهاد و اجازه روایت به تبریز بازگشت، اما پس از چندی دوباره به نجف رفت.
علامه امینی ظهر جمعه ۱۲ تیر ماه ۱۳۴۹ش (۲۸ ربیع‌الثانی ۱۳۹۰ق) در سن ۷۰ سالگی درگذشت و پس از طواف دادن بر گرد آستان مقدس علوی به وصیت خود او، در حجره‌ای از کتابخانه امیرالمؤمنین علی(ع) که خود بنیانگذار آن بود، به خاک سپرده شد.
تألیفات:
شهداء الفضیلة
الغدیر فی الکتاب والسنة والأدب
نظرة فی كتاب منهاج السنة النبویه
تحقیق و تعلیق بر کتاب کامل الزیارات اثر ابن قولویه.
ادب الزائر لمن یمّم الحائر، شرح آداب زیارت امام حسین(ع)
سیرتنا و سنتنا سیرة نبینا و سنته، بحث مستند درباره ولایت و محبت خاندان پیامبر(ص) و گزارش بُعد تاریخی عزاداری عاشورا)
اعلام الانام فی معرفه الملک العلام، در توحید، به فارسی
تفسیر سوره حمد
تفسیر آیه «ولله الاسماء الحسنی»
تفسیر آیه «و کنتم ازواجا ثلاثة»
تفسیر آیه عالم ذر
تفسر آیه «قالوا ربنا امتنا اثنتین»
ثمرات الاسفار
رساله در علم «درایه»
رساله در نیت
ریاض الانس (توصیف و معرفی کتاب‌ها و نسخه‌های خطی که مؤلف دیده است.)
حاشیه بر رسائل شیخ انصاری
حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری
رساله‌ای در حقیقت زیارات (در پاسخ علمای پاکستان)
العترة الطاهرة فی الکتاب العزیز
السجود علی التربة الحسینیه عند الشیعة الامامیه
منابع: سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۵۰.
محمدرضا حکیمی، علامه امینی، در یادنامه علامه امینی، ص نوزده.
یادنامه، ص ۲۷.
سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف، ص ۵۵۳.
سید علی رضا سید کباری، «علامه امینی، غواص غدیر»، ۴۳ و ۴۴.
سید علی رضا سید کباری، «علامه امینی، غواص غدیر»، ۴۳ و ۴۴.
سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف، ص ۵۵۰.
سید علی رضا سید کباری، «علامه امینی، غواص غدیر»، ۴۴.