خوش آن نسیم که می آید از کنار بقیع
خوشا هوای روانبخش و مُشکبار بقیع
فرشتگان ز زمین می برند سوی بهشت
برای غالیه ی حوریان، غبار بقیع
اگر که طور تجلّی ز صدق می طلبی
بیا به گلشن روحانی دیار بقیع
دریغ و درد که از ظلم دشمنان خدا
خراب شد همه آثار بی شمار بقیع
ایا که غیرت دین داری و ولایت آل
ببار خون؛ عوض اشک در کنار بقیع
خراب کرد ستم، مشهد چهار امام
کز آن شرف به سما یافت خاکسار بقیع
نخست مرقد سبط نبی امام حسن
بزرگ محور اعزاز و افتخار بقیع
مزار حضرت سجاد، اسوه عُبّاد
امین اعظم حق، رکن استوار بقیع
مزار حضرت باقر، عزیز پیغمبر
که برفزوده به اجلال و اشتهار بقیع
مزار حضرت صادق رئیس مذهب و دین
جهان علم و عمل، نور کردگار بقیع
قبور منهدم دیگر از تبار رسول
فزوده است بر اوضاع رنجبار بقیع
ز ظلم فرقه وهّابیان ناکس دون
بیا ببین که خزان گشته نوبهار بقیع
سعودیان عُمَیل یهود و صهیونیسم
ز ظلم، هتک نمودند اعتبار بقیع
قبور آل پیمبر، خراب و ویران است
فرشتگان همگان اند سوگوار بقیع
در این مصائب عظمی ولیّ عصر بُوَد
شکسته خاطر و محزون و داغدار بقیع
کند ظهور و جهان پر کُنَد ز دانش و داد
زَنَد به ریشه خصم ستم شعار بقیع
قیام باید و مردانگیّ و همّت و عزم
که برطرف کند این وضع ناگوار بقیع
وگرنه تا نشود قطع دست استعمار
جهان شیعه بود زار و دل فگار بقیع
حرامیان به حرم تا که حاکم اند رواست
که مسلمین همه باشند شرمسار بقیع
سلام بی حد و بسیار بر پیمبر و آل
درود وافر و بی انتها نثار بقیع
ز یاد مرقد ویران اولیای خدا
“لطفی صافی”همیشه هست بی قرار بقیع
مرجع عالیقدر، آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی
قبرستان بقیع( بقیع الغرقد)، در سمت شرقی مسجدالنبی(ص)، و در حال حاضر تقریباً در وسط شهر مدینه واقع شده، که از شمال به شارع عبدالعزیز، و از شرق به شارع ستین، و از جنوب به شارع باب العوالی، و از غرب به شارع ابی ذر، محدود شده است.
بقیع تنها یک گورستان نیست، بلکه گنجینه تاریخ اسلام است. این مکان، با فضیلت ترین مقدس ترین مکانها، پس از قبر پیامبر گرامی اسلام(ص) در مدینه است که محلّ دفن چهار امام معصوم ـ علیه السلام ـ، همسران و فرزندان رسول خدا(ص)، جمع کثیری از صحابه و یاران آن حضرت و تعداد زیادی از علما، شهدا و بزرگان اسلام است .
منابع تاریخی گواهی میدهد که پیش از هجرت، مردم مدینه اجساد مردگان خود را در دو گورستانِ «بنیحرام» و «بنیسالم» و گاهی نیز در منازل خود دفن میکردند.( تاریخ حرم ائمّه بقیع، ص۶۱) لیکن با هجرت مسلمانان به مدینه، بقیع تنها قبرستان مسلمانان گردید و به مرور زمان و با دفن اجساد تعدادِ زیادی از صحابه و تابعین و نیز همسران و دختران و فرزندان و اهلبیت رسولالله(صلی الله علیه وآله) از اهمیت ویژهای برخوردار شد.( مدینه شناسی، ج۱، ص۳۲۱) و گورستانهای پیشین، رفته رفته به حالت متروکه در آمد و از میان رفت.( وفاء الوفا، ج۳، ص۸۸۸)
به گواهی تاریخ، پیامبر اسلام(ص) بارها و حتی در نیمه های شب به زیارت بقیع می رفت و برای خفتگان در آن، طلب مغفرت می کرد و می فرمود: خدایا اهل بقیع را بیامرز. و نیز می فرمود: مأموریت دارم تا بر اهل بقیع درود بفرستم: «انّی بعثت الی اهل البقیع لأصلّی علیهم»( صحیح مسلم، ج۴، ص۴۰)
تخریب بقیع
پس از تسلّط سعودیان بر حجاز، با توجه به پیوند فکری و مذهبی آنان با محمدبن عبدالوهاب، در هر شهر و منطقه ای که وارد می شدند، آثار و ابنیه ساخته شده بر روی قبور بزرگان صدر اسلام را خراب و ویران می کردند.
وهابیان، بار نخست در سال ۱۲۲۱هـ.ق. بخشی از بناهای قبرستان بقیع را ویران نموده و سپس با تکمیل سلطه خود بر حجاز در شوال سال ۱۳۴۴هـ.ق. کلیه این بناها و گنبدها و آثار را ویران و اموال و اشیای گرانقیمت موجود در این اماکن را به تاراج بردند و نه تنها در مدینه، بلکه در هرجا گنبد و بارگاه و زیارتگاهی بود، به ویرانی آن اقدام کردند.
منبع: مجله میقات حج، پاییز ۱۳۷۱، شماره ۱
علل و چگونگی تخریب بارگاه ائمه بقیع(ع)
ریشه تخریب قبرستان بقیع توسط وهابیت